INLOGGEN
«»

HOUVAST

Op de woeste zee van het leven
al uitkijkend en hopend zwemmen
moeizaam tegen waterbergen stijgen
daarbij steeds weer neervallen
tenslotte vertoont zich een hechte klip
geeft nieuwe moed en veilig oponthoud

de sterke rots is vol belofte
van trouw en strenge bescherming
stervend schuim spoelt tussen de blokken
baart behouden rust _ lijdzaam afwachten
maar
boze rollers duwen je hardvochtig
tegen de onwrikbare stenen
kneuzen ribben of maken wonden

liever over de golven
voortgaan met een dansgrage boei
onder een bespatte kleppervlag
die onzeker orkaan wil tarten
geloof en overgave bevestigt
aan Hetgeen onzichtbaar omringt
't Enige wat steeds was en zal zijn.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 11-07-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘HOUVAST’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.