INLOGGEN
«»

ZWERVENDE OASE

Leven op aarde: voortdurend trekken
door meedogenloze, verlaten woestijn.
Het zonnezand is vol gloeiend venijn,
dat ieders lichaam en ziel wil dekken.

Aansluipende honger en dorst wekken
een duister, spits oplettend angstig-zijn
voor het nabije uur met geheime pijn.
Moge God Zijn handen naar ons strekken.

De verbazingwekkende druiventros
eens door Mozes' helden weggedragen,
vertoont zich nog, zweeft eeuwig vrij en los;

de zachte, zwaarsappige vruchten vragen
of men hen proeft, verkwikken als nat mos
het dorre gemoed. Lust meer te wagen!

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 21-05-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ZWERVENDE OASE’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.