«»
door meedogenloze, verlaten woestijn.
Het zonnezand is vol gloeiend venijn,
dat ieders lichaam en ziel wil dekken.
Aansluipende honger en dorst wekken
een duister, spits oplettend angstig-zijn
voor het nabije uur met geheime pijn.
Moge God Zijn handen naar ons strekken.
De verbazingwekkende druiventros
eens door Mozes' helden weggedragen,
vertoont zich nog, zweeft eeuwig vrij en los;
de zachte, zwaarsappige vruchten vragen
of men hen proeft, verkwikken als nat mos
het dorre gemoed. Lust meer te wagen!
ZWERVENDE OASE
Leven op aarde: voortdurend trekkendoor meedogenloze, verlaten woestijn.
Het zonnezand is vol gloeiend venijn,
dat ieders lichaam en ziel wil dekken.
Aansluipende honger en dorst wekken
een duister, spits oplettend angstig-zijn
voor het nabije uur met geheime pijn.
Moge God Zijn handen naar ons strekken.
De verbazingwekkende druiventros
eens door Mozes' helden weggedragen,
vertoont zich nog, zweeft eeuwig vrij en los;
de zachte, zwaarsappige vruchten vragen
of men hen proeft, verkwikken als nat mos
het dorre gemoed. Lust meer te wagen!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 21-05-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Han MessieActief sinds: 18-01-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ZWERVENDE OASE’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.