Overal en nergens thuis

Willem Bernardus Tijssen

Ik ben als een kind met talloze hoeders het eewige kind.
Met talloze zusters en broeders, dat overal en nergens zijn onderkomen vindt.
De altijd aanwezige allemansvriend,
die op zoek naar het betere het begerige hart van het tijdelijke verdient.

In Amerika was ik zo de broeder van een Indiaan met wie ik over de prairie liep.
In Afrika was mijn zus een neger met wie ik tussen de leeuwen sliep.
In andere tijden was ik de zoon van een hoveling
en leefde ik aan het hof van een koning.
Of was ik in een mystieke zucht een graalridder
op zoek naar een toverring.

In het tellen van al mijn andere levens zou ik onvoldoende hebben aan de vingers aan elke hand.
Door die drang die ander te moeten wezen, waarbij het verlangen voorgaat aan het verstand.
De zoeker vindt nimmer zijn bevredigend eind, die gaat voor het betere, waar de zon meer schijnt.
Ik ben als een kind met vele hoeders; het eeuwige kind.
Dat eens naar tijd en plaats zal worden gehoord
door die hoeder,
die de bescherming van één leven verwoordt.