Wegcijferen
Me beijveren om mezelf
weg te cijferen
en niet te ontluiken
mezelf eigenlijk fnuiken
dat is wat jij zo graag wil
met je gesnerp en gegil
ik kan er niet meer tegen
je beknot me allerwegen
je dwangmatige trekjes
ogenschijnlijke gekke bekjes
je bent futiel, niet meer dociel
je rooit het verder maar alleen
jij, met je hart als van steen
en tot slot zoals jij is er geen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-04-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Ron Dietvorst (Actief sinds: 18-05-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wegcijferen’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.