Verloren dromen
Zag haar staan
Ver bij hem vandaan
In nevelzicht
Een sluier even oplicht
Het was zo vreemd
Voelde ontheemd
De stormen in haar ogen
Raakte zo bewogen
Momenten die gelukkig waren
Liefde die ze samen spaarden
Het huilen door geluk
Hij is nu volledig van z’n stuk
De schimmige contreien
Nooit meer samen vrijen
Voeten zo zeer
Zie haar nergens meer
Roel van Ekeris©
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-03-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Roel van Ekeris (Actief sinds: 02-02-2020)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verloren dromen’ van Roel van Ekeris zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.