Liefde verloren

Ron Dietvorst

Mijn grote liefde is teloor
er is geen enkel spoor
gisteren was ze nog op de foor
met haar huid van mat ivoor

misschien heeft ze gekozen
een wijle alleen te verpozen
misschien snijdt ze een boeket duinrozen
of plukt ons enkele abrikozen

wellicht blikt ze door haar caleidoscoop
en speurt ze naar kleuren in het vermiljoen
wellicht tussen wulpse dansen van onfatsoen
naar een salsa- of rumbakampioen

heb heel mijn hart aan haar verloren
toen we innig zoenden tussen het koren
ik riep haar in haar Prinsessentoren
maar ze wilde er niet van horen

ze vertelde frank en vrij en vief
dat leven zelf was als een dief
en niet genoeg was voor één lief
zij nam bij vele minnaars haar gerief

men moest daarom niet treuren
men moest noest speuren naar nieuwe geuren
van liefde en genot en het lot en daaruit peuren
want zulke dingen immers gebeuren

nu blijf ik alleen achter op het strand
van verliefdenland
barrevoets woelend in het gele zachte zand
en treurend om het verlies van mijn amant.