KNOOP DOORHAKKEN

Ron Dietvorst

Geen woord, geen glimlach, geen tijd
kop koffie dat was het ontbijt
enkel belangstelling voor de krantenkoppen
geen kus kon eraf, de beurs zou weer floppen

hun blikken kruisten elkaar, peilloze diepten in de ogen
bezig met de file, beleggen, en vermogen
hij was al naar kantoor, ze had het niet eens gezien
geen kans voor deze relatie, ach mens… staak je gegrien

briefje pennen, even snel,
“kom niet thuis vanavond, Mart, ik bel je nog wel,
ga naar mijn moeder, dat is het best,
ben nu toch teveel gestrest.”