Het soort man dat hij was

Vincent Oostrijck

Het soort man dat hij was

Hij was het soort man die
Als hij struikelde
En daarbij zijn hete mok koffie
Over zijn vrouw goot
Zich weliswaar verontschuldigde
Maar er wel aan toevoegde
Dat hoewel het erg was
Dat zijn vrouw brandwonden had opgelopen
Hij gelukkig zelf ongedeerd was gebleven

Natuurlijk vond hij het vervelend voor haar
Hij was geen psychopaat
Maar hoe vroeg zich wel af
Waarom ze uitgerekend op die stoel was gaan zitten
Toen hij zijn ochtendkoffie maakte
Dat was haast vragen om problemen
Daar had ze niet goed over nagedacht

Maar goed
Haar wonden zouden wel genezen
Net als bij alle andere keren
Dat iets dergelijks was gebeurd
En het goede nieuws was natuurlijk
Dat hij zelf wel ongedeerd was gebleven
Daar was hij blij om
En daar kon zijn vrouw ongetwijfeld
Ook troost uit putten