MOED VERLICHT
Een echtpaar leefde tevreden zonder kind,
kende het geluk, ondernam alles blijgezind.
Ze namen een verweesd meisje in huis;
de toekomst was lokkend als bladgeruis.
Man en vrouw kregen later grote wrijving
steeds meer ellende, beraamden hun scheiding.
Twee dames plukten bloemen bij de rivier;
een viel van de wal, na haastig vertier.
Gekneld door stroom werd ze willoos meegezogen
naar de diepte, had de dood voor ogen.
Pleegdochter dook: haar verzorgster ademde weer.
Het drietal bleef _ met de liefde van weleer.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-05-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
Hoe een bijna-ongeluk een gelukkige keer in het leven kan brengen.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘MOED VERLICHT’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.