INLOGGEN
«»

MOED VERLICHT

Een echtpaar leefde tevreden zonder kind,
kende het geluk, ondernam alles blijgezind.

Ze namen een verweesd meisje in huis;
de toekomst was lokkend als bladgeruis.

Man en vrouw kregen later grote wrijving
steeds meer ellende, beraamden hun scheiding.

Twee dames plukten bloemen bij de rivier;
een viel van de wal, na haastig vertier.

Gekneld door stroom werd ze willoos meegezogen
naar de diepte, had de dood voor ogen.

Pleegdochter dook: haar verzorgster ademde weer.
Het drietal bleef _ met de liefde van weleer.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 02-05-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:

Hoe een bijna-ongeluk een gelukkige keer in het leven kan brengen. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘MOED VERLICHT’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.