INLOGGEN
«»

Kom, pak me vast

We zitten naast elkaar starend naar de muur, hangend op de bank
niemand die de stilte verbreekt, een traan glijdt langs mijn wang.
Ik pak je hand en we knijpen hard, een oerkracht zo sterk,
al is dat niet hoe we ons voelen
het is niet ontspannen en ik voel de afstand groeien.

Hoe kon het zover komen, waarom praten we nu pas echt,
nu zonder verwijten zoals het moet,
waarom pas als er druk op zit, waarom pas als de liefde bekoelt?

Op de achtergrond de radio heeft ieder woord heeft ineens een boodschap
Ik kan alleen maar denken "pak me nu gewoon eens lekker vast,
stel me gerust en zag dat het maar een moment was",

Ik kijk je aan en verlies mezelf in jouw prachtige ogen, de gaten in jouw muur
Een kijkje naar binnen, een kwetsbare ziel, wat is die mooi, wat is dit zuur.
Al ben je veranderd, wat ik in jou zie geeft me kracht,
We hadden meer in rust moeten praten, we hebben gewoon te lang gewacht

Ik blijf kijken in je ogen en net zoals de lava de aarde laat leven,
Zie ik bij jou ook warmte die diep in je zit,
Warmte die ik nodig heb, iedere dag opnieuw, al is het telkens maar even...

We vechten ook ons eigen gevecht door te zoeken wat we anders had gemoeten, toen,
Zoeken wat we niet meer willen en wat we vooral ook moeten blijven doen.
Er moeten dingen veranderen en dat zal niet zomaar gaan.
Veel reflectie, ik kijk veel terug, ik zie zelf ook wel dingen die mis zijn gegaan.

Jij bent in mijn leven verschenen als een helder licht in een lastige tijd,
Ik ben veel verloren, er zijn veel dingen gebeurd,
Er zijn stukjes van me losgebroken, mijn leven werd verscheurd.

Je was alles voor me en dat voedde mijn angst om jou te verliezen.
Ik zie nu ook in dat ik daar in door ben geslagen
Overal had ik zorgen en ben ik je gaan belasten of beperken
Of het nu in jouw contact was met collega´s, familie, vrienden
Snap nu dat je dat voelde en dat dat uiteindelijk niet kan werken.

Door de angst om je te verliezen ben teveel op je gaan leunen,
Begrijp me niet verkeerd, we waren er voor elkaar,
Maar het leunen is zeker nu je mij minder nodig hebt,
voor jou de laatste tijd te zwaar.

Ik probeerde dat misschien te compenseren door op andere vlakken los te laten,
Daar waar ik het eigenlijk niet kon, daar waar we over het echte probleem moesten praten.

Het enige wat ik nu nog kan doen is aan mezelf laten zien
dat ik op eigen benen sta en de angst kan laten gaan,
dat ik niet alleen voor jou leef maar ook voor mezelf kan kiezen,
Dat ik ook leer genieten van al het andere zonder mezelf daarbij te verliezen.
 
Ik hoop dat jij dan blijft inzien dat ik het waard ben om te blijven vechten,
lief te hebben, en te blijven praten
Ook als het even niet gaat zoals we zouden willen,
En dat we er dan samen voor blijven kiezen elkaar niet te zullen verlaten.

Kom, pak me vast en laten we een weg vinden om volop te leven,
Te genieten, te groeien en energie te stoppen in ons leven en onze baan,
zorgen dat we apart kunnen genieten zonder de ander te vergeten,
maar vooral ook dat we samen blijven genieten zoals we ook heel veel hebben gedaan,

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 05-03-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

De ongewenste romanticus
Actief sinds: 05-03-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Kom, pak me vast’ van De ongewenste romanticus zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.