Stilheid en vertrouwen.

Joop Gilhuis

Psalm 62. Van David, voor de koorleider. Naar de wijze van Jedutun.

Stilheid en vertrouwen.

Waarlijk, mijn ziel keert zich stil tot God, van Hem is mijn heil,
Hij is mij tot een Rots, mijn heil en nieuwe levensstijl.
Mijn burcht, ik zal niet al te zeer wankelen of vrezen,
hoe lang zal jij op mij aanstormen, moet ik bang wezen?

Je zult omver gestoten worden, als een steile wand,
een neerstortende muur valt over jou als een berg zand.
Ja Heer, zij broedden om mij van mijn hoogte te stoten,
scheppen vreugde in valsheid, liegen aaneengesloten.

Zij zegenen met hun mond, maar van binnen vloeken zij,
zij doen alles zonder God, een smerig kolkende brij.
Mijn ziel, keer u nu stil tot God, van Hem is mijn verwachting,
Hij is waarlijk mijn rots en burcht, Zijn heil is een verzachting.
Daarom zal ik niet wankelen, op God rust mijn heil en eer
mijn schuilplaats en sterke rots is in mijn God zoals weleer.

Vertrouw op Hem op iedere tijd, o volk, stort uit uw hart,
zoek en spreek tot Hem, God is een schuilplaats voor een mens in smart.

Mensen stellen in Gods ogen zo weinig voor, armen zijn als een ademtocht,
en de rijken die steeds liegen, die zijn onwaarachtig en komen in een krocht.,
Leugenaars in de weegschaal gaan snel omhoog, lichter dan lucht,
door hun vreemde gedragingen zijn zij daar één grote klucht.

Vertrouw toch niet op verdrukking, stel geen ijdele hoop op roof,
als het vermogen aanwast, maakt dat een hart bijna blind en doof.
God heeft één maal gesproken, ik heb dit nu tweemaal gehoord,
de sterkte is van God, Hij heeft het op Zijn wijze verwoordt.

Ook de welwillende goedheid, o Heer is van U,
U zult ieder vergelden, naar zijn werken, hier en nu.

Bewerkt door Joop Gihuis,