vrouw

Natasja Delanghe

in die tijd was ik een vrouw
blootvoets op de aarde
ik eerde de planten
ik eerde de dieren
met mijn handen open en trouw
met de kinderen die ik baarde
mijn strijd was met de wind
mijn strijd was in de wouden
ik maakte brood van graan
ik bouwde een huis van zand
in die tijd was ik een vrouw
in eenheid met de aarde
in die tijd was ik een vrouw
gekleed op de aarde
ik at de planten
ik at de dieren
met mijn handen gesloten en bang
mijn strijd was met mijn buur
mijn strijd was in de fabrieken
ik maakte geld voor mijn kinderen
ik bouwde een huis van beton
in die tijd was ik een vrouw
in vijandschap met de aarde
in de tijd die volgde
werd ik als vrouw vervolgd
ik had dorst en er was geen water
ik had honger en er was geen voedsel
met mijn vuisten rauw en kwaad
was mijn strijd die met de man
was mijn strijd die voor mijn vrijheid
ik vluchtte om te overleven
ik had geen huis voor mijn kinderen
in de tijd die volgde
was ik niet eens een mens
in de tijd die volgde
wilde ik geen vrouw meer zijn
ik klauwde een put in de aarde
ik sneed me aan koper en zink
met mijn handen bloedend en kapot
was mijn strijd die met onmacht
was mijn strijd die tegen de oorlog
ik zag mijn kinderen sterven
ik zag mijn hoop vergaan
in de tijd die volgde
in die tijd had ik liever niet bestaan
ik was de olie in de aarde
ik was het gas onder de zee
ik was het goud in de mijnen
ik was het rubber op de plantages
en tenslotte was ik niets meer
was mijn waarde niets dan een last
en nergens ging ik nog heen
want blootvoets geketende voeten
kennen geen waarde in het overleven
in die tijd ben ik een vrouw
de stem van moeder aarde
ik zaai en ik zal eten
ik oogst en ik zal voeden
met mijn handen open vol water
is mijn strijd die voor de slaven
is mijn strijd die voor het recht
ik denk met liefde aan mijn naasten
ik ken haat noch jaloersheid
in die tijd ben ik een vrouw
een bondgenoot van de aarde
met niemand ben ik
en toch kan spreken
met de stem van miljarden