het leed van pinksteren

elze schollema

ik zou niet weten aan wat
ik een herinnering aan pinksteren
zal moeten vrij geven, is het het brood
dat bezeten met wijn de huig verstilt met
een rumoerig gerochel, of wellicht de kruisiging
aan de voet van de hemel waar god
zijn nagels als doornen in jezus hoofd kerfde

ik herdenk de intocht van de heilige geest
niet in herinnering maar bezie de dood en het
bederf dat het christendom heeft geplaveid met
taferelen die zelfs de valse priesters ontvielen
als het gezoem van een hoerige vrouw

of de tien geboden, de algebra van voortvluchtigen
die in deze geketend waren aan hun lot, een kansspel
met als prijs een stoel naast de troon van de gestorvene
die niet sterven kon, gehersenspoeld daalt deze religie
af in en naar vruchtbare hoofden die de wetenschap
laten vertroebelen in een oud en beschonken ritueel