De week tegen het pesten.

Lesley Biest

In de week van het pesten maak ik een gedicht ,
schijn me schijnwerper op dit licht .
Het is de week van het pesten .
Al het verdriet wat kinderen overkomt ,
maar wat bij de ouderen nog steeds niet voorbij is en verstomt .

Soms zie je het verdriet niet bij de mens ,
heeft zij of hij toch die ene wens ,
Dat ze verder kunnen gaan in een leven vol blijdschap ,
dus kap met schoppen op zijn fiets ja die ene trap
je ziet nooit de littekens van dat hart ,
maar wat hoopt dit meisje of jongen op een nieuwe start .

Hij wil niet meer lijden , wil geen jointje roken om zijn verdriet te vergeten ,
hij hoopt alleen maar op die ene vraag antwoord te krijgen en niet meer te zweten .
Te zweten als ze hem weer opwachten op het schoolplein .
Dat ze dan weer 4 tegen een zijn .
Zijn tas overgooien ,
zijn lekkernij over de grond heen strooien .
Zijn tas die in de vuilnisbak verdwijnt ,
waar de zon voor hem of haar al lang niet meer schijnt.

Ik zeg vanuit mezelf wat wil je hiermee bereiken ?
Dat iedereen tegen je op zal kijken ?
Dat iedereen zegt zo die jongen is stoer .
Maar dat is het niet het is laf ,
laat iemand in zijn of haar waarde ,
ook al houdt dat meisje van paarden ,
ook al houdt die jongen van computerspellen ,
ook al houdt zij of hij van wiskunde en tellen .

Iedereen hoort er bij ,
want wij zijn samen de mensheid ik en jij .
Maak elkander blij .

Laat elkaar in hun waarde en laat het pesten ooit overgaan ,
dat we samen zij aan zij staan .
En vechten tegen de onrecht van het leven ,
geef die jongen of dat meisje haar vrijheid om ook aan andere weer zijn of haar liefde te geven .

En dan zeg ik met een duim mensen we zijn goed bezig maar zet die stap .
Om omhoog te kijken op die ladder op die trap .

Ik alleen kan dat niet bereiken ,
alleen wij samen als mensen ,
want ook die kids hebben wensen .
De wens om zich vrij te voelen ,
om zich te ontwikkelen om weer te lachen en te stralen .
En zo de weg omhoog in te zetten en niet te dalen .