Roddels en pesten

Lesley Biest

Angstig keek ze het schoolplein op , haar handen trillend , trillend op haar linker been ,
was de rest nu zo gemeen .

Ze keek links ze zag iemand iets in haar oor fluisteren , ging dat over haar ?
maakte ze alweer een roddel openbaar ?

Ze sprak mensen er op aan ,
maar die lieten haar woorden links staan .

Hoe zou ze het tij keren ?
en zich tegen zulke mensen weren ?

Ze wist er geen antwoord op ,
iedere keer een andere roddel wanneer hielden ze hun kop !!

Ze zou het voortaan gewoon negeren ,
en hun zouden dan hopelijk hun lesje wel leren .

Pesten is geen spel ,
het is kommer en kwel .

Mensen die mee lijken te lopen ,
en er geen einde aan knopen .

Maar toch wist ze op een dag beter ,
ook al werd de grond onder haar steeds heter .

Ze wist wie ze echt was ,
ze wist dat ze niet minder was dan de rest van haar klas .

Met dat gegeven kon ze vooruit ,
ze zei tegen zichzelf in de spiegel elke dag ik zie er goed uit .

Dat bracht haar de positiviteit om zichzelf boven andere te stellen ,
vooral die mensen die roddelde over haar ,
daarmee was ze nu wel echt klaar .

En dat was gelijk het einde van de roddels want ze wisten dat zij zich er toch niets meer van aan zou trekken ,
dus had het geen nut meer om over haar te praten , gemene dingen over haar te lekken .

Ze toonde aan hun voortaan een lach ,
en voorbij was het met de pret tot ziens , ja roddels dag!!