Moeder van een gepest kind

Britta Nijhuis

 Moeder van een gepest kind

 Mijn kind kwam thuis, de tranen stroomden uit haar ogen
 Ik was boos, ik wilde allen nog maar haar levensgenot verhogen
 Dat kon ik niet, het was haar taak
 Ze moest vechten tegen haar eigen draak

 Haar draak waren niet de pestkoppen, maar haar onzekerheid
 Ik zou alleen kunnen voldoen aan haar behoeftigheid
 Behoeftigheid aan zekerheid
 In haar eigen crisistijd

 Een knuffel hier, een goed gesprek daar
 Maar nooit een schaar
 Een schaar die het oplost, een schaar die knopen doorknipt
 Dat kan ik niet zijn, ook al weet ik waar het aan nipt

 Ik voelde mij falen
 Ik kon alleen nog maar balen
 Inmengen zou het erger maken
 Tot zij zich geheel zou voelen verlaten

 Het was een zware taak het haar zelf laten oplossen
 Het was alsof ze mij gingen afrossen
 Maar ik wist dat zij het kon
 En dat was waar, ze zag de zon

 Mede dankzij haar verleden
 Ze heeft zeker genoeg geleden
 Helpt zij nu anderen
 Probeert zij de wereld te veranderen

 Al is zij niet beroemt
 Haar naam wordt vaak vernoemt
 Liefde en begrip gaven haar de kracht
 Zodat zij veel volbracht

 Mijn kind, ik ben trots op jouw
 Ik houd van jouw