De Zin Van het Lijden

Willem Bernardus Tijssen

Hij was als geen ander in staat het leed van de wereld te dragen.
Het leed dat nimmer eindig leek en nimmer leek te overvragen.
Zonder medelijden liet hij zich door de mensen slaan,
En bouwden zij zijn Kruis op de vrucht van zijn bestaan.

Hij droeg als geen ander zijn lot zonder klagen.
Het lot dat hij de last van het kruis moest dragen.
Met passie om het lijden ging hij zij laatste tocht,
En zagen de mensen in hem het leven dat zijn laatste redding zocht.

Hij begreep als geen ander het antwoord na zo velen vragen.
Het antwoord, waarom juist hij dit kruis moest dragen.
Met zijn ogen keek hij vanaf het kruis de wereld aan,
En zagen de mensen in hem de onsterfelijkheid opstaan.

Vanaf het kruis keek hij de wereld aan,
En zag hij hoe droef het gesteld was met het menselijke bestaan.
Hij dacht: " Het zijn niet de doden die mijn aandacht vragen,
Maar juist hen, die zich als een levende dode een uitweg klagen ."
"Daarom te sterven heeft uiteindelijk zin.
"Het opent voor een ieder de weg naar het licht;
De weg naar het nieuwe begin."