Het oog van Pasen
Toch raakt de zon mijn huid
zo anders nu je handen me
zalven, me raken
tot aan de bodem
van het geluk
je lach bloeit in het oog
van Pasen en al het nieuwe groen
is de pleister die de herinnering bedekt
aan de lente die slechts boze dromen baarde
en onze harten uit elkander dreef
maar het anker haakte aan het besef
dat liefde onvoorwaardelijk is
en bracht het spokend schip terug
naar de haven in ons beider hart
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het oog van Pasen’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.