Mijn vriend is dood

Fred Meeder

Vergeet de tijd, de telefoon, verstom
en luister, zelfs de hond is stil. Alom
zwijgt de muziek, de wereld is verstild
terwijl de kist naar buiten wordt getild.

Een vliegtuig maakt een ieder deelgenoot
van mijn verdriet en schrijft: 'Mijn vriend is dood'.
Omkraag met crêpepapier de duiven in de straat
terwijl in 't zwart politie stram terzijde staat.

Hij was mijn noord, mijn zuid, mijn west en oost.
De jaren door schonk hij mij steun en troost.
Mijn dag, mijn nacht, mijn spreken en mijn lied.
Zo zou het blijven. Maar zo bleef het niet.

Wat heb ik aan de sterren. Doof ze maar.
Bedek de maan en maak de zon onklaar.
Ledig de zee. Het oerwoud gaat er aan.
Wat maakt het uit nu hij is heengegaan.