Egidius, waar ben je gebleven

Fred Meeder

Egidius, waar ben je gebleven.
Ik smacht naar jou, wil bij je zijn.
De Dood nam jou, liet mij in leven.
Gedenk ons zoete samenzijn.
Helaas, de Dood is soeverein.
Je straalt nu in een eeuwig leven,
nog helderder dan zonneschijn,
en alle vreugd is jou gegeven.
Egidius, waar ben je gebleven.
Ik smacht naar jou, wil bij je zijn.
De Dood nam jou, liet mij in leven.
Bid nu voor mij tot ik zal sneven,
zolang nog pijn mijn deel zal zijn.
Bewaar mijn zetel naast jou even
Zolang 'k nog zing het aards refrein.
Dra geeft de Dood ook mij het sein.
Egidius, waar ben je gebleven.
Ik smacht naar jou, wil bij je zijn.
De Dood nam jou, liet mij in leven.
Gedenk ons zoete samenzijn.
Helaas, de Dood is soeverein.



Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 28-02-2021

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Fred Meeder (Actief sinds: 28-02-2021)

Informatie bij het gedicht

Dit is een eigentijdse hertaling van het beroemde middeleeuwse gedicht "Egidius waer bestu bleven". Ik heb de dichtvorm (een rondeel) en het kenmerkende rijmschema van slechts twee rijmklanken intact gelaten .

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Egidius, waar ben je gebleven’ van Fred Meeder zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.