Te laat

Dakoyria

Ik kende je van het Internet, je was eerlijk:
je was al bezet
Zonder enige inhoud nog je relatie
Ik beschikte wél over de nodige motivatie;
overduidelijke normen en waarden

Zij die me evenwel niet vrijwaarden je leuker
dan léuk te vinden...
Ach, we leken wel ondeugende kinderen
De klik was er absoluut wederzijds

Bijtijds heb ik wederom 'nee' gezegd en jij
hebt je daarbij neergelegd
Maar jouw zoenen, die vergeet ik nooit meer
Het smaakte naar een vervolg, maar ons beider
gezondheid...

Door jou meer dan geregeld en onverwacht toch
in het zonnetje gezet
Het voelde wel zo weldadig, met jou de grootste
pret

En dan, opeens het allerlaatste telefoontje:
ik heb dat weinig adequaat aangepakt
Jij al tweemaal in coma... in het ziekenhuis
Het voorgoed afscheid nemen hier thuis, ik kón
het niet

Nu een niet te benoemen verdriet toen ik de
rouwadvertentie zag: jij per saldo dan overleden
Jouw hoofd omlijstte het geheel, zo bekend voor
mij
Werkelijk niemand die ik het kan vertellen
Wie begrijpt en steunt er langdurig dan míj?

Dakoyria, 2019.