Jouw gevecht
Je duwde het van je wég, zo hard als je kon
Teveel hield je van het leven, als een
stralende zon
En jij, een altijd zo blij en optimistisch mens
klampte zich aan iedere strohalm vast
Totdat je wel erkennen móest, dat het echt
niet verder kon Het einde kwam eraan wat
niemand graag verzon...
Nog altijd at je uitgebreid van wat je maar
lekker vond Je vierde alsnog de uren, terstond
Plotseling kende ik dit mij zo vertrouwde lief
niet meer Heel sterk in jezelf gekeerd, meer dan
zwijgzaam en het deed me zo zeer.....
Toen je eenmaal gestorven was die spottende
blik op je gezicht Je weet niet half wat die heeft
aangericht!
Dakoyria, 2018.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 22-04-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Jouw gevecht’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.