«»
maar gesproken
Het einde was waarschijnlijk al spoedig daar.
Zo vreemd voelde het als was je al héén
Heel erg sterk in jezelf gekeerd, ik voelde me
daardoor alleen.
In die nog allerlaatste uren spraken wij nog
onze dank uit jegens elkaar
Wat ik daaraan zo pijnlijk miste, was tedere
genegenheid, in het geheel niet daar.
Je leek al vrijwel wég voordat de dood dit had
besloten Ik volgde jouw pad niet meer, voelde
me compleet buitengesloten.
Dakoyria, 2017.
Die laatste uren...
Stil zaten we bij elkaar; weinig woorden nogmaar gesproken
Het einde was waarschijnlijk al spoedig daar.
Zo vreemd voelde het als was je al héén
Heel erg sterk in jezelf gekeerd, ik voelde me
daardoor alleen.
In die nog allerlaatste uren spraken wij nog
onze dank uit jegens elkaar
Wat ik daaraan zo pijnlijk miste, was tedere
genegenheid, in het geheel niet daar.
Je leek al vrijwel wég voordat de dood dit had
besloten Ik volgde jouw pad niet meer, voelde
me compleet buitengesloten.
Dakoyria, 2017.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 12-11-2017
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DakoyriaActief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Die laatste uren...’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.