Wat blijft,

Gertjan van der Kraan

Wat blijft,

Een groot deel van jezelf is niet meer.
En ondanks de leeftijd doet het zeer.
Maar wat is leeftijd als ze heengaan,
Ze was toch het begin van je bestaan.
Nu is het stil en haar plaats is leeg,
En wat je al die jaren van haar kreeg,
Valt opeens weg, helemaal in het niet,
Omdat je een moeder niet meer ziet.
Wat ze niet van je af kunnen nemen,
En door niets of niemand uit te zemen;
Zijn mooie herinneringen uit haar leven,
Die een moeder liefdevol heeft gegeven.