INLOGGEN
«»

weet je pa

weet je pa
ook na vandaag wel
zal zonder antwoord
het waarom toch
mij blijven bozen

zal ik tranen huilen
van verdriet om het verlies
van vanzelfsprekend toch
altijd jouw aanwezigheid
in het hier en nu

maar weet je pa
de armen om elkaar
trots of troostend
knuffelend geslagen
zal ik blijven voelen

zoals dag in dag uit
in voor en tegenspoed
ik horen blijven zal
de liefde en de lessen
die jij mij gaf en leerde

want weet je pa
altijd voelt het nog
als houden onze handen
verstrengeld en kalmerend
stevig leidend elkaar vast

zoals ik schuil vinden blijf
als dagen lastig vragend
mij denkend aan jou
het antwoorden geven
dat ik niet vinden kan

weet je pa
jou zo mijmeren mogen
toveren zich de tranen
mij de lippen krullend
tot parels van herinnering

die lachend kusjes werpen
naar de overkanten tijd
waar van mijn zijn
nu de wortels zetelen
die mij tot rugzak zijn

dat weet je pa
dat wil ik je zeggen toch
voor mij was ben en blijf je
de bron van mijn bestaan
mijn vader mijn pa

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 29-12-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Peter Paul Doodkorte
Actief sinds: 21-07-2015Informatie bij het gedicht:

Geschreven voor Linda Melse en haar familie na het overlijden van haar vader | 28 december 2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘weet je pa’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.