Woordeloze troost

Gertjan van der Kraan

Woordeloze troost

Wat moet je zeggen
En nog veel meer, denken
Hoe is dit nu uit te leggen
Kan je wel troost schenken
Het is zo onbegrijpelijk
Dit onmeetbare verdriet
Jonge levens totaal stuk
Vergeten kan je dit niet
En toch troost geven?
Hoe moet dit dan
In zo’n pijnlijk leven
Voor je gevoel; niets kan
Een uitgestoken hand?
Zonder al teveel woorden
Geeft vaak een band
Terwijl ze niets hoorden
Troost is aanwezigheid
Je blijk van medeleven
In deze moeilijke tijd
Woordeloos aandacht geven