Een gat

Gertjan van der Kraan

Een gat

Ik kan het echt niet begrijpen
Of moet dit verlies soms rijpen
Om het werkelijk te verstaan
En neem ik het dan wel aan ?
U houdt Uw kinderen vast
Ondanks deze loodzware last
Maar ik voel echt geen binding
Alleen onbegrip en opwinding.
Waarom moest ons kind sterven
Ons leven daardoor zo bederven
Zeker als ik daarbij steeds bedenk
Het was toch Uw eigen geschenk
Als een aanvulling in ons gezin
Nu creëert U daar een gat in
Alle troost lijkt niet te helpen
Misschien laten we ons overstelpen
Door het onbegrijpelijke verdriet
Omdat ik de zin er van niet ziet
Geef ons weer houvast in het leven
Wilt U, na dit nemen, weer geven
Dat we weer op U kunnen bouwen
Ondanks ons geschonden vertrouwen
Want ik weet, eenmaal roept U mij
Maak mij van alle boosheid vrij