«»
zijn ogen staan
in het vroegoude gezicht
scheen zijn laatste licht
Hij liep naar me toe
wankelend en moe
in het septemberbos
liet hij zijn leven los
Nog een keer grappen
langzaam samen stappen
‘nou weer tot gauw,
groeten aan je vrouw’
Drie weken daarna
huilen zijn dochters om pa
samen staan we bij de kist
dalend in de koude mist
Natuurlijk wisten we allen
dat het einde ging vallen
de ziekte zat in het bot
de pijn maakte hem kapot
Ik sprak hem daar toe
de man uit ons midden
jong nog en al moe
verlegen gingen we bidden.
Afscheid van een collega
Ik zag hem aanzijn ogen staan
in het vroegoude gezicht
scheen zijn laatste licht
Hij liep naar me toe
wankelend en moe
in het septemberbos
liet hij zijn leven los
Nog een keer grappen
langzaam samen stappen
‘nou weer tot gauw,
groeten aan je vrouw’
Drie weken daarna
huilen zijn dochters om pa
samen staan we bij de kist
dalend in de koude mist
Natuurlijk wisten we allen
dat het einde ging vallen
de ziekte zat in het bot
de pijn maakte hem kapot
Ik sprak hem daar toe
de man uit ons midden
jong nog en al moe
verlegen gingen we bidden.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 06-12-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Jose van RosmalenActief sinds: 21-11-2014Informatie bij het gedicht:
gedicht over het overlijden van een collega Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Afscheid van een collega’ van Jose van Rosmalen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Overlijdensgedichten (kennissen)
Nieuwste gedichten
- Je doekt voor eventjes op...
- over de linie
- Weggelopen uit mijn leven
- Een flat wordt opgeruimd...
- Vrouwen van het eerste uur
- Op de valreep overleden
Best beoordeelde gedichten
- Afscheid van een collega
- Kortstondig kennismaken
- Lieve buurman
- voor Linda
- Zó bijzonder
- Het doek is definitief...