Lucienne
Onder verdoofde pijn kwam jij ter wereld,
zonder verdoofde pijn heb ik jouw geboorte aanschouwt
Ongelijk aan leven, gelijk aan niet leven, koud
Je hebt heel even, door onze ogen, naar de wereld kunnen kijken
Een paar minuten, die seconden lijken
Daarna werd je aan onze handen onttrokken en moesten we afscheid van je nemen
Niet meer fysiek tastbaar en voor altijd verdwenen
Maar je blijft een vast onderdeel in mijn gedachten, wat overblijft is wenen.
Papa
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-08-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Robert van der Weegen (Actief sinds: 10-12-2015)
Informatie bij het gedicht
Ter herinnering aan mijn dochter Lucienne die tijdens de zwangerschap is overleden.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lucienne’ van Robert van der Weegen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.