Hierna nogmaals

RWH

Als kind was ik erg enthousiast,
De wereld kende geen grenzen.
Ik had geen klucht, klacht of last.
Nu moet ik overleven zonder andere mensen.
Je wordt uitgesloten als je er niet bij past.
Het enige wat je kunt doen is wensen.

Wensend op die verlossing loop ik rond,
Wachtend op het moment dat ik ontspoor,
Tot dat ik daar eindelijk stond.

Ik wil zo graag mijn ziel uit mijn lichaam trekken,
Van een gebouw afspringen en mijn hele lichaam vrekken.
Op een bed met zachte kussens en laken;
In slaap vallen en nooit meer ontwaken.
Het uit schreeuwen, wenen en wanen,
Waarschijnlijk manisch lachen door de tranen.
Een dodelijke kus op mijn hoofd,
Wellicht werkt het als je er sterk genoeg in geloofd.
Zij het een hartstilstand of een mes in mijn hoofd.
Het scheelt niet, zolang mijn licht maar wordt gedoofd.
Hopend op een vrije val naar beneden,
Heel misschien bereik ik wel het hof van eden.
Sterven klinkt als muziek in mijn oren;
Daar, op die hoogste toren.