SCHOONHEID

Door: Han Messie

Geknield voor het jonge boompje snijdt de vrouw
waar ontluiking slaapt, wondt tere twijgen.
Wil ze kale takkenrust bedreigen?
Licht verend danst snoeilust met speels berouw.

Blijde verwachting onder het wolkengrauw:
spoedig zullen bloesemtrossen neigen
over een rijk, wiens burgers werkend zwijgen,
zwevend zingen bij zonnige liefdestrouw.

Dit bijen- en keverdomein gaat bloeien
vol honingzoete, zacht wenkende kracht,
dankzij iets weerzinwekkends, hier verborgen...

Moeders dochter mocht in geluk opgroeien
tot een meisje van weergaloze pracht;
haar lichaam schenkt de aarde goede zorgen.