Zoals je altijd was

Dakoyria

Ik stel me jou nu al voor, opgebaard,
afgesloten van het felle daglicht
Dán hapert de voorstelling wat, ik ken
immers alleen jouw altijd vrolijk gezicht.

Je stem klinkt zomaar met het platte
Haagse accent
Een grimas speelt rondom je mond,
altijd wel in voor een gebbetje.
Overigens dat ik je nauwelijks nog vond.

Wél herkende ik je altijd nog aan de jou
kenmerkende outfit: je spijkerbroek steeds
daar en getooid met een fikse bos krullend
lang haar.

Nu zomaar definitief uit het zicht?

Dakoyria, 2017.