Voorbij het leven

Jose van Rosmalen

In de kerk zingen ijle klanken
ik zie het koor, hoor het lied
dalend over de banken
als tolk van het verdriet

De man die er niet meer is
ligt in zijn witte kist
hij krijgt zijn laatste Mis
je weet dat je hem voortaan mist

Een laatste groet, een laatste blik
woorden die hem gedenken
met een ingehouden snik
is dit wat je nog kunt schenken

Elke keer komt dit weer
het onherroepelijke, het einde
het heelt en het doet ook zeer
de zin, de ziel, het zijnde.