I.M. Philippe – † 18-10-2014

sunset

hoe ‘t leven speelt
en zon uitbundig lacht
in herfst die slentert naar november
komt ‘t sterven onverwachts
en kijkt niet naar de lentes
of ‘t ongeboren kind
veilig in moederschoot
dat tevergeefs op vader wacht

waar op de wegen lichten snellen
het zoeven van de wielen klinkt
gelukkig-heden niet meer zijn te tellen
worden de teerlingen geworpen
en wacht geniepig zeis van dood
bijna niet voor te stellen
kleurt in één luttele seconde
het donkere wegdek rood

ergens ontwaakt een ster
straalt als nieuw licht naar d’ aarde
en neemt zijn dromen mee
naar ‘t wenen van de hemel
waar smart geborgen ligt
en na zijn aldoor zoeken
in ‘t vallen en weer opstaan
kent hij nu eeuwige vree