daar lag hij, de kist was open

elze schollema

de in barok stijl opgetutte laan
belette mij niet om de modieuze
strakke lijnen te volgen waarmee
het crematorium was neergezet
volgens de plannen van de stadsoudste
die nog net voordat hij pensioneerde
zijn eigen oven wist te sieren met het
laatste restje architectuur van Berlage
vreemd genoeg kwam ik hier voor heel
iets anders, ik kwam voor Wim een oude
vriend die helaas te vroeg gestorven was
een rijtje mensen schuifelde mij voorbij
in mijn lange jas gestoken leek ik meer
op een doodgraver dan op een bezoeker
behalve de kleur deed mij afzonderen
van de stoïcijnse mannen die hun werk
toch telkens naar behoren deden
daar lag ie, de kist was open
en dood zoals hij was vertrok hij geen
spier toen ik me aan zijn schouders
klampte en zijn ogen deed vullen
met mijn tranen, ach ik had mijn
dag zeker niet toen ik hem probeerde
wakker te schudden