Mijn Laatste Woorden

corrie Van 't Hoen

Het is zo onwerkelijk.
Beseffen doe ik het nog niet.
Dat je niet meer aan de andere
kant van de lijn zit.
Dat ik je niet meer even ziet.
Niet meer even lekker zitten klagen.
Maar ik heb nog zoveel vragen.
Waarom?
Dat zit zo hoog bij mij.
Als ik dan denk aan wat u zei:
"Ik ben van plan 200 te worden,
en alle dergelijke dingen meer."
Dat zei je,
echt elke keer weer.
Op het laatst zag ik je
ademen zonder geest.
Toen wist ik:
Ma, het is genoeg geweest.
Ik ga je missen, zonder meer.
Maar het deed mij zo'n zeer.
Je zo te zien liggen,
zonder te begrijpen waarom.
De gewone, simpele dingen.
Die blijven mij bij.
Het is nu klaar, Mamma.
Je bent eindelijk vrij.