Mijn Laatste Woorden
Het is zo onwerkelijk.
Beseffen doe ik het nog niet.
Dat je niet meer aan de andere
kant van de lijn zit.
Dat ik je niet meer even ziet.
Niet meer even lekker zitten klagen.
Maar ik heb nog zoveel vragen.
Waarom?
Dat zit zo hoog bij mij.
Als ik dan denk aan wat u zei:
"Ik ben van plan 200 te worden,
en alle dergelijke dingen meer."
Dat zei je,
echt elke keer weer.
Op het laatst zag ik je
ademen zonder geest.
Toen wist ik:
Ma, het is genoeg geweest.
Ik ga je missen, zonder meer.
Maar het deed mij zo'n zeer.
Je zo te zien liggen,
zonder te begrijpen waarom.
De gewone, simpele dingen.
Die blijven mij bij.
Het is nu klaar, Mamma.
Je bent eindelijk vrij.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-08-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
corrie Van 't Hoen (Actief sinds: 02-08-2014)
Informatie bij het gedicht
Geschreven voor een moeder die zelf een zwaar leven heeft gehad en die zeker nog steeds wordt gemist.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mijn Laatste Woorden’ van corrie Van 't Hoen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.