INLOGGEN
«»

Loslaten

 Loslaten.

 Dit is de dag van loslaten,
 dat heb ik wel in de gaten,
 kind, roep al mijn kinderen,
 niemand kan dit verhinderen,
 kom maar mijn plek van overlijden,
 want ik ben moe van het strijden.

 Kind, ik leg nu mijn hart in jouw hand,
 kijk naar de wegwijzers aan de kant,
 want spoedig kom je me weer tegen,
 ergens in de regen,
 dan sta ik te schuilen,
 ga dan niet huilen,
 wacht dan tot ik je groet,
 kom me dan lachend tegemoet.

 Opeens sta ik toch even stil,
 is dit wel wat ik wil?
 och kindlief je vader roept.

 Nog eenmaal kijk je achterom,
 iemand fluistert, kom Netje, kom,
 pak mijn hand,
 kom naar mijn land,
 waar geen grenzen zijn,
 geen verdriet en geen pijn,
 kom me nu assisteren,
 jawel ik zal het je leren,
 hoe je in het duister fluistert,
 voor diegenen die naar je luistert.

 Nu je zo op het randje balanceert,
 jij de wereld langzaam je rug toekeert,
 gaat de "Hemelpoort" voor je open,
 je kunt er zomaar binnenlopen,
 er is geen prikkeldraad of heg,
 hier vind je vanzelf de weg,
 kom mijn lief, pak mijn hand,
 verlaat het "aardse" land,
 want vier jaren heb ik al gewacht,
 nu worden we weer samen gebracht,
 nu kunnen we elkaar weer aanraken,
 zodat we samen kunnen waken.

 Loslaten.........
 ik vond het altijd een woord om te haten...
 maar......
 loslaten is ook bevrijdend....in je hart.......
 het is niet uit te leggen,
 dus rest me alleen om te zeggen,

 Pap en Mam het ga jullie goed,
 dit is mijn laatste groet,
 maar in het duister,
 wacht ik op jullie gefluister.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 19-04-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Marill Meijs
Actief sinds: 30-03-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Loslaten’ van Marill Meijs zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.