INLOGGEN
«»

Ik laat je gaan.

 De bladeren, ze vallen
 de zomer legt haar vleugels neer
 de lijster zingt haar laatste liedje
 de weerstand heeft geen woorden meer.

 De herfstwind laat haar tranen lopen
 en blaast de twijfel van mijn huid
 het najaar legt de waarheid open
 en trekt haar oude kleren uit

 Dit was het dan, ik laat je gaan
 de dingen die we deden
 ze zijn voorbij gegleden
 en raken me nog even aan

 Dit was het dan, ik laat je gaan
 jouw handen door mijn haren
 die dierbare gebaren
 zullen in gedachten voorbestaan

 De bladeren, ze vallen
 de winter spreidt z'n loper uit
 verloren trekt de zon haar jas aan
 en schijn nog een keer door de ruit

 Dit was het dan
 ik laat je gaan
 de innigste momenten
 ik laat ze aan de lente
 wat eens zo mooi was kan niet meer bestaan
 wat eens zo goed was is vergoed vergaan

 De zwaluwen, ze vluchten
 de avondster staart wat verward
 de beuk verliest haar laatste vruchten
 de bladeren, ze vallen van mijn hart

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 25-03-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

droomster
Actief sinds: 22-02-2014Informatie bij het gedicht:

Dit gedicht, eigenlijk lied kregen wij te horen op cursus V.P.T.Z en ik wil dit graag laten lezen. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ik laat je gaan.’ van droomster zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.