Ik laat je gaan.
De bladeren, ze vallen
de zomer legt haar vleugels neer
de lijster zingt haar laatste liedje
de weerstand heeft geen woorden meer.
De herfstwind laat haar tranen lopen
en blaast de twijfel van mijn huid
het najaar legt de waarheid open
en trekt haar oude kleren uit
Dit was het dan, ik laat je gaan
de dingen die we deden
ze zijn voorbij gegleden
en raken me nog even aan
Dit was het dan, ik laat je gaan
jouw handen door mijn haren
die dierbare gebaren
zullen in gedachten voorbestaan
De bladeren, ze vallen
de winter spreidt z'n loper uit
verloren trekt de zon haar jas aan
en schijn nog een keer door de ruit
Dit was het dan
ik laat je gaan
de innigste momenten
ik laat ze aan de lente
wat eens zo mooi was kan niet meer bestaan
wat eens zo goed was is vergoed vergaan
De zwaluwen, ze vluchten
de avondster staart wat verward
de beuk verliest haar laatste vruchten
de bladeren, ze vallen van mijn hart
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 25-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
droomsterActief sinds: 22-02-2014Informatie bij het gedicht:
Dit gedicht, eigenlijk lied kregen wij te horen op cursus V.P.T.Z en ik wil dit graag laten lezen. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ik laat je gaan.’ van droomster zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Overlijdensgedichten (algemeen)
Nieuwste gedichten
Best beoordeelde gedichten
- Liefste mam, je blijft...
- Wanneer ik jou het...
- Als ik ooit dood zal zijn
- Zo koud van binnen
- Mijn moeder mijn...
- Nooit meer