INLOGGEN
«»

Mijn Oma

 Soms kan ik mijn leven niet met aan,
 Ik voel een groot gemis.
 Soms zie ik haar zomaar voor me staan,
 Terwijl ik weet dat ze er niet meer is.
 Na haar graf liet ik geen traan,
 Ik stond echt droog na de begrafenis.

 Soms denk ik er wel eens aan,
 Over het leven na de dood.
 Ik wou dat ik er ooit naar toe kan gaan,
 Maar soms ook met schoenen vol lood.
 Was ik maar met haar meegegaan,
 Zodat ik kon zien hoe zij genoot.

 Mijn oma was voor mij mijn rechterhand,
 Ze is met een nieuw leven gestart.
 Ik weet dat ze goed is neerbeland,
 En ze leeft verder in de ziel van mijn hart.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-03-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Patros Fibros
Actief sinds: 13-03-2014Informatie bij het gedicht:

Dit is een eerbetoon aan mijn oma, ik treur nog elke dag om haar verlies Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mijn Oma’ van Patros Fibros zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.