Om me heen

Jan de Jong

Ik ben deze dagen blij
met familie aan mijn zij.
Ze staan, zo voel ik, om me heen
en helpen me weer op de been.
Ze trekken me uit 't zwarte gat
van die eindeloze smart.
Die maar golft door mijn gedachten.
Wat kan ik na dit nog verwachten.
Steeds weer komen plots de tranen
een weg op mijn gezicht zich banen.
Zelfs als ik naar haar foto staar,
Ze lacht daarop naar mij, echt waar.
't Was haar moment van groot geluk
maar nu is dat voor altijd stuk.
Ik voel die vreselijke wond,
die zonder afscheid plots ontstond.
ik schreeuw geluidloos: "Hou me vast"
Hoe moet ik verder met die last?
Dus zal ik af en toe je vragen
of je me wil helpen dragen.
Tot ik weer op eigen benen sta
en mijn eigen weg weer ga.