«»
Verloste toen het laatste ik
de pijler was gedoopt
met bloed dat stolde
tegen grijs beton
bruinde in de zon
voordat hij drager werd
bloemen aan zijn voet
de knuffels en de beren
heren met hun kroost
en vrouw stille auto's
in het ademloos passeren
hij droeg de weg pas
later over andere wegen
verbond gescheiden zijn
ontbond het leven uit
het lijf in ziel en pijn
begraven is er niets
fundamenten zijn geaard
zijn adem streek er langs
bleef hangen voor een ogenblik
verloste toen het laatste ik
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
22/04/2010 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verloste toen het laatste ik’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Overlijdensgedichten (algemeen)
Nieuwste gedichten
Best beoordeelde gedichten
- Liefste mam, je blijft...
- Wanneer ik jou het...
- Als ik ooit dood zal zijn
- Zo koud van binnen
- Mijn moeder mijn...
- Nooit meer