INLOGGEN
«»

Verloste toen het laatste ik

 de pijler was gedoopt
 met bloed dat stolde
 tegen grijs beton
 bruinde in de zon
 voordat hij drager werd

 bloemen aan zijn voet
 de knuffels en de beren
 heren met hun kroost
 en vrouw stille auto's
 in het ademloos passeren

 hij droeg de weg pas
 later over andere wegen
 verbond gescheiden zijn
 ontbond het leven uit
 het lijf in ziel en pijn

 begraven is er niets
 fundamenten zijn geaard
 zijn adem streek er langs
 bleef hangen voor een ogenblik
 verloste toen het laatste ik

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

22/04/2010 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verloste toen het laatste ik’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.