Sterven is voorgoed gedaan

wil melker

 je stopte
 want hij raakte je de steen
 je kon er niet langsheen

 zijn oppervlak
 weerkaatste heden
 in groeven nestelde verleden

 kruimels tijd
 die windlicht zijn vergaard
 humus die weer aarde maakt

 je hand volgt sporen van
 de dood en weer herboren worden
 de opdracht onvoltooid

 geen eeuwen weggegooid
 in jaren hangt ervaren van het
 leven in een ander perspectief

 weer brandt de zon en
 barst de steen door nachtelijke kou
 hij gaat zich tonen

 nu zal de ziel zich kunnen
 schonen van het aards bestaan
 sterven is voorgoed gedaan