Met gebroken ogen
je hebt het blad
nooit voor de mond gehouden
het dwarrelt naar de grond
uit vingers die
onmachtig zijn om
alles in de hand te houden
jij hebt altijd
de rug gerecht
maar nu lig je gestrekt
laat gods water
over akkers lopen in een
afscheid met gebroken ogen
toch zal uit as
jouw feniks weer herrijzen om
levend in herinnering te blijven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Met gebroken ogen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.