In onafscheidelijk wit
je huilde niet
maar de tragiek
keek mee uit ogen
die hoopten op wat mededogen
warme handen zochten
en een schouder
om steun te vinden
voor onbegrijpelijke dingen
de muziek zong paars
terwijl wij langs zijn leven gingen
lag hij in onafscheidelijk wit
dood opgebaard
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
23/02/2012
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘In onafscheidelijk wit’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.