INLOGGEN
«»

In onafscheidelijk wit

 je huilde niet
 maar de tragiek
 keek mee uit ogen
 die hoopten op wat mededogen

 warme handen zochten
 en een schouder
 om steun te vinden
 voor onbegrijpelijke dingen

 de muziek zong paars
 terwijl wij langs zijn leven gingen
 lag hij in onafscheidelijk wit
 dood opgebaard

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

23/02/2012 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘In onafscheidelijk wit’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.