«»
De hemel als verblijf
ik schoof donkere wolken uit de lucht
en liet de aarde zo maar achter mij
voor anderen een redeloze vlucht
ontsnappend voelde ik me hemels vrij
ik vleugelde oneindig in gedachten
expandeerde traagheid tot de lichtlimiet
zag de levens terug van mijn geslachten
ontwaarde god op elementair gebied
zijn raken deed mijn schuldgevoel ontwaken
ik ijlde pijlsnel naar het vege lijf
nog net op tijd kon ik mijn lichaam kraken
zijn handen spreken als ik dit beschrijf
met aardebeelden kan ik hem niet maken
verbazing wenkt de hemel als verblijf
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De hemel als verblijf’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Overlijdensgedichten (algemeen)
Nieuwste gedichten
Best beoordeelde gedichten
- Liefste mam, je blijft...
- Wanneer ik jou het...
- Als ik ooit dood zal zijn
- Zo koud van binnen
- Mijn moeder mijn...
- Nooit meer