De laatste pijn
gebroken takken
stervend blad
de helling die
zijn hoek vergat
toen jij
de horizon
zag buitelen
houvast dat brak
zijn wortels
niet meer had
en meeging in
de schreeuw die
eindeloos weerkaatste
in de sneeuw
ik zag je ogen
toen de val
je brak
het weten dat
je niets meer had
die blik kan ik
maar niet vergeten
zag het weten
dat je overgaat
het leven hier
zo ongewis verlaat
ik kon niet bij
je zijn maar stierf
met je de laatste pijn
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De laatste pijn’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.