INLOGGEN
«»

Zijn langzaam verdwijnen

 zacht gleed
 zijn hand uit de mijne
 ik voelde de kou
 zijn langzaam verdwijnen

 verbonden als kind
 voel ik nog zijn knuisten
 pas later gebruikte hij
 soms ook zijn vuisten

 maar in de strijd
 om bestaan heeft hij zich
 nooit laten gaan relativeerde
 en blies dan wat pluizen

 het laatste gevecht
 heeft hij niet kunnen winnen
 het onzichtbaar venijn
 zat te diep bij hem binnen

 de hand is al koud
 zijn lichaam vroeg oud
 maar in het leven heeft hij
 met hart en ziel alles gegeven

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zijn langzaam verdwijnen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.